Fr

MEDIA

The King is gone (but not forgotten), door Griet Byl (MM)

Zondag 30 Januari 2022

The King is gone (but not forgotten), door Griet Byl (MM)

Vorige week veroorzaakte Neil Young de nodige ophef door ermee te dreigen al z’n muziek van Spotify te halen, als de streamingdienst de podcasts van de controversiële presentator Joe Rogan niet van het platform zou verwijderen. The Loner beschuldigde de populaire Amerikaanse podcasthost ervan in zijn uitzendingen misleidende complottheorieën over corona te verspreiden en aldus bij te dragen tot gevaarlijke desinformatie. Die stelling werd ondertussen al onderschreven door de WHO, maar Spotify weigerde en dus voegde de Canadese muzikant daad bij woord. Zowat z’n volledige oeuvre is ondertussen van het muziekplatform verdwenen.

Dat Spotify niet inging op de eis van de muzikant heeft wellicht veel te maken met de populariteit van Joe Rogan: diens podcast was vorig jaar met elf miljoen downloads per aflevering naar verluidt de meest beluisterde van het afgelopen jaar op het platform.

De man genereert niet alleen veel luisteraars – meer dan Neil Young die zes miljoen luisteraars per maand bereikt - zijn format is ook een bijzonder interessant vehikel voor adverteerders. Dat is geen onbelangrijk argument, als je weet dat Spotify eind vorig jaar meer dan 380 miljoen gebruikers telde, van wie zo’n 220 zonder abonnement en dus niet vies van reclame. De advertentie-inkomsten stegen vorig jaar dan ook aanzienlijk, met zo’n 75% tijdens het derde kwartaal van vorig jaar. Dat was te danken aan de grotere vraag binnen het Spotify Audience Network, Spotify's advertentieprogramma voor podcasts, waarvan er eind vorig jaar meer dan 3,2 miljoen op het platform stonden.

Je kunt je afvragen of een populair platform met een wereldwijd bereik als Spotify op een ethisch verantwoorde manier het grote geld kan laten primeren op gezond verstand - “Lies being sold for money”, zoals Young het formuleerde in een statement op z’n website. Verder rijst de vraag of het recht op vrije meningsuiting impliceert dat je ook wappies een tribune moet geven of dat je ze beter negeert.

Tegelijk wordt het ook kristalhelder duidelijk hoeveel impact diensten als het muziekplatform op ons dagelijks leven hebben. Hun algoritme bepaalt immers geleidelijk en haast ongemerkt onze toekomstige smaak en ontdekkingen. Het kleurt meteen ook onze perceptie van de realiteit, betrouwbaar of niet. Bovendien zou het platform ertoe kunnen besluiten het integrale repertoire van deze of gene artiest of creator dood te zwijgen. Waardoor die in de meeste gevallen het gros van z’n streaminginkomsten zou verliezen. En in amper een generatie tijd in de digitale vergetelheid zou geraken.

Gelukkig hoeft het wat dat laatste risico betreft niet meteen zo’n vaart te lopen, zolang boomers en GenX'ers hun platen en cd's niet van de hand doen.

De boycot van de Canadese bard kreeg ondertussen al navolging: ook die andere godmother uit de sixties, Joni Mitchell, haalde haar songs van Spotify. En er zullen ongetwijfeld nog muzikanten volgen, ook bij diegenen die nooit op Woodstock speelden. De prijs van het Spotify-aandeel zakte sindsdien aanzienlijk en de hashtag #DeleteSpotify wordt almaar populairder. Tijd om je kostbare collectie van de zolder te halen dus!

Archief / MEDIA