Fr

MEDIA

An offer you can't refuse, door Griet Byl (MM)

Zondag 1 December 2019

An offer you can't refuse, door Griet Byl (MM)

The Irishman al gezien? In zijn nieuwste meesterwerk vertelt de ondertussen 77-jarige Marty Scorsese ingetogen en toch gevoelvol het verhaal van de Iers-Amerikaanse Frank Sheeran. Die blikt terug op zijn leven als trouwe soldaat van maffiabaas Russell Bufalino en alomtegenwoordige rechterarm van vakbondsleider Jimmy Hoffa. De Niro, Pacino en Pesci zijn onvergetelijk en hun acteerwerk is zo indrukwekkend dat ze er met hun drieën samen bijna – let wel, bijna! – in slagen James Gandolfini aka Tony (heten ze niet allemaal Tony?) Soprano te evenaren.

De film die gebaseerd is op het controversiële boek ‘I Heard You Paint Houses’ van Charles Brandt, is een productie van Netflix: de streamingdienst was de enige die bereid was het productiebudget ter waarde van 159 miljoen dollar op te hoesten. Hollywood-studio’s zijn tegenwoordig inderdaad niet meer zo happig om in te zetten op ambitieuze projecten als dat van Scorsese.

Wat wellicht de meest prestigieuze prent van de streamingdienst tot nu toe is, ging net zoals Roma vorig jaar in première in een select aantal bioscopen, waaronder het Belasco Theatre op Broadway en het Egyptian Theater in Los Angeles. Dichter bij huis zijn het vaak kleine onafhankelijke zalen die de film programmeren. Want, hoe straf dit meesterlijke epos ook is, het is niet meteen een voor de hand liggende kaskraker. Bovendien zijn heel wat bioscopen en ketens gekant tegen een zaalrelease, omdat Netflix zich per definitie niet houdt aan de traditionele wachttijd voor de online première. Die bioscooprelease is overigens niet alleen een argument naar de regisseurs om ze een volwaardige, glamoureuze première in de zalen te kunnen bieden, het is ook een manier om oscarfähig te zijn en lastige juryleden als Almodovar in Cannes de mond te snoeren. Met de bedoeling flink wat beeldjes binnen te rijven.

Peperdure producties als The Irishman zijn immers een onderscheidend argument om te bewijzen dat Netflix met de nakende opmars van bikkelharde concurrenten als Disney+ wel degelijk kwaliteit kan bieden naast flutfilms en sterke series. En een excuus om meer geld te vragen voor zijn abonnementen, wat het in alle stilte ook doet.

Het is ook een manier om nieuwe abonnees te trekken natuurlijk. Want ook al vertraagt de groei enigszins, de streamingdienst is ondertussen zo populair dat zijn bereikte doelgroepen commercieel razend interessant zijn. In de UK bijvoorbeeld zal het in 2019 naar verluidt de derde meest bekeken ‘zender’ zijn, na BBC1 en ITV. En ja, Reed Hastings was altijd al tegen het idee van reclame, maar er werden toch al tests gevoerd met trailers voor films en shows tijdens de wachttijd tussen episodes van gebingewatchte series. Wie zegt dat Netflix op termijn niet zou overstappen naar een model à la Hulu of Spotify, waar je een gratis of goedkopere versie met reclame en een iets duurdere reclamevrije versie zou krijgen? Waarbij onderzoek trouwens uitwijst dat eerstgenoemde categorie meer geld oplevert dan laatstgenoemde. Andere Amerikaanse statistieken beweren dan weer dat de meeste van de zowat 158 miljoen abonnees hun abonnement zouden houden, zelfs met reclame: de dienst is er met andere woorden in geslaagd een plaatsje te verwerven bij de basisbehoeften van een gemiddeld (Amerikaans) gezin.

Disruptie maar dan andersom. Ondertussen raden we je aan ‘The Irishman’ als je kunt op groot scherm te gaan bekijken. Hoewel zijn lengte eerder uitnodigt tot meerdere kijksessies, comfortabel in je zetel. Wij kijken alvast uit naar de podcast. Want ja, die komt er ook.

Archief / MEDIA