Fr

PEOPLE

De week van Marc Frederix (voorzitter Raad voor Reclame & Effie Belgium)

Zondag 21 September 2025

De week van Marc Frederix (voorzitter Raad voor Reclame & Effie Belgium)

Dat het leven een schouwtoneel is en elkeen zijn deel krijgt, hoeven we je vast niet te vertellen: elke dag blijft de eindeloze stroom belangrijke en minder belangrijke gebeurtenissen onze newsfeeds overspoelen. Wat daarvan blijft hangen, is op enkele universele historische gebeurtenissen na moeilijk te voorspellen en behoorlijk individueel. Daarom vragen we mensen die onlangs in onze sector in de kijker liepen nieuwsgierig naar hun actualiteit van de afgelopen weken en dagen.

Gast van de week is Marc Frederix: hij zit niet alleen met veel enthousiasme de Raad van Reclame voor, maar doet hetzelfde bij Effie Belgium. Nu het gala van laatstgenoemde vereniging met rasse schreden dichterbij komt, zijn het dus drukke dagen voor deze vakman in hart en nieren. Dit bleef hem vorige week bij.

De week begon met de uitzending van Ter Zake waarin Geoffrey Hantson, ECD van Happiness, te gast was om het te hebben over AI in de reclamesector. Ik vond de woorden van Geoffrey bijzonder interessant: natuurlijk zullen er door AI in de productiesector net zoals elders heel wat jobs op de helling komen te staan, maar AI heeft geen emoties gekend: geen vreugde, geen verdriet, geen trots, geen rouw. Ze zijn nochtans de enige manier om mensen te raken en alsnog hebben robots de weg naar onze harten nog niet gevonden. Da’s in reclame nochtans essentieel.

Ook actueel is de verschijning van het nieuwe boek van Dan Brown met wie ik ooit de eer genoot een avond door te brengen. De man is een bestsellerauteur, ondersteund door een feilloos marketingapparaat. Maar hij speelt ook op visionaire wijze met oude verhalen en zijn werk waarschuwt geregeld voor trends die eraan zitten te komen. Ik denk dan aan ‘Deception Point’ (1998) met daarin jaren voor klokkenluider Edward Snowdon in 2013 deze praktijken van NSA onthulde een beschrijving van de overheid die slinks alle digitale communicatie screent en gebruikt om technologische misleiding te ondersteunen. In 2017 publiceerde hij ‘Origin’, waarin hij het onder andere heeft over manipulatie op basis van deep fakes. Al die dingen klinken vandaag behoorlijk banaal, toch? Zijn nieuwe boek dat ‘The Secret of Secrets’ heet gaat over bewustzijn, ook na de dood. Ik ben heel benieuwd naar de impact.

Helaas overleed vorige week ook Robert Redford. Hij was niet alleen een uitstekend acteur gezegend met uitzonderlijk goede looks, hij had bovendien z’n hart op de juiste plaats, zoals blijkt uit z’n engagement voor verschillende maatschappelijke kwesties. Als je kijkt naar een film als ‘All the President’s Men’, snap je dat hij ook een passie koesterde voor de journalistiek. Die deel ik vandaag nog steeds, vanuit mijn geloof in de rol van de pers als vierde macht en pijler van de democratie.

Die krijgt het vandaag hard te verduren, zoals blijkt uit de claim van president Trump die 15 miljard dollar eist van The New York Times. Die werd nu gelukkig afgewezen, maar je zou je toch soms gaan afvragen waar democratie vandaag voor staat. Dezelfde vraag rijst als je weet dat in Gaza 200 journalisten vermoord werden. Er is daar vandaag geen pers meer die kan getuigen van wat er daar gebeurt.

Dichter bij de sector bedacht ik me vorige week nogmaals dat de bioscoop een prachtige plek is om reclame te kijken en ik zag er een spot die bleef hangen en voor ESSO bleek te zijn. Je ziet twee uitdagend naar elkaar loerende chauffeurs voor het rood staan en het lijkt alsof ze aanstalten maken om een straatrace te houden. Dat gebeurt uiteindelijk niet, want de spot over mobiliteit en onderling respect tussen de weggebruikers. Dan rijst natuurlijk de vraag in welke mate dit een betekenisvolle spot is of een geval van greenwashing. Ik zou zeggen: ga naar de cinema en als je de spot te zien krijgt, oordeel dan zelf.

Als je dat doet in de Cinéma Galeries, kun je in de kelderverdieping eerst gaan kijken naar de beelden van de Palestijnse fotografe Fatima Hassona. Die hebben me diep geraakt: ze tonen op een tragische manier hoe het leven ook in de vreselijkste omstandigheden verdergaat. In de beklijvende documentaire ‘Put you soul in your hand and walk’ brengt de Iraanse cineaste Sepidah Farsi die haar een jaar lang volgde hulde aan haar werk: de prachtige beelden komen keihard binnen, nog meer met de verzen van het gedicht dat ze schreef voor ze door een gericht bombardement door het Israëlisch leger samen met haar familie werd vermoord: “De dood is door mij heen getrokken / de kogel heeft mij doorboord / en ik ben een engel geworden”. Daar kun je alleen maar stil van worden.

Archief / PEOPLE