Fr

CREATIONS

Escape from Alcannestraz, door Frederik Braem (creative services director, Brightfish)

Vrijdag 26 Juni 2020

Escape from Alcannestraz, door Frederik Braem (creative services director, Brightfish)

Day 5. Ik word wazig wakker. Cannes Lions zit er op, vandaag vertrekt iedereen terug naar zijn of haar thuisland met het besef dat we iets héél bijzonders hebben meegemaakt. Ik heb geluisterd naar Elon Musk, President Obama, Paus Benedictus en een door AI en VR tot leven gebrachte Freddie Mercury. Ik heb eden gezworen en creatieven mee de bergen ingejaagd. Ik heb gemerkt dat cinema belangrijker is dan ooit dat we nog lang niet van Amazon af zijn. Ik heb mijn Prime abonnement opgezegd en mijn SAWA rosé-coupon ingeruild. Ik heb m'n best gedaan, onder alle omstandigheden, want dat heb ik van mijn mama geleerd.
 
Ook online sluit het festival vandaag haar virtuele deuren, maar dat weet u vast beter dan ik. Hier, op de Croisette, ziet Cannes 2020 er vanochtend niet anders uit dan Cannes 2019. De ochtend na de closing party, weet u nog? Verdwaalde en verdwaasde creatieven die hun badge enkel nog voor de vorm omhebben, het felle licht van de ochtendzon, excuseer, middagzon uit hun ogen werend, op zoek naar hydratatie of net meer alcohol. Cannes 2020 is er wat mij betreft eentje om in te kaderen en dan met kader en al in de haard te gooien.
 
Geef mij maar old school Cannes Lions, met al haar defaults. Met geklaag over het verstikkende overaanbod goeie doelen, over creativiteit die steeds meer onderschikt lijkt aan technologie en data, over de Publicis-soap, over de kostprijs van de tickets, over de kostprijs van hotels en van, godbetert, de rosé aan de jachthaven.
 
Geef mij maar Cannes Lions van face to face, van onstabiele wifi, van rommelige postermuren en karrevrachten gratis, ongelezen boekjes. Het Cannes van zo-snel-mogelijk-in-de-rij-voor-Saatchi, van de halflege auditoria op de laatste dag. Het Cannes van de vele seminars van Tencent met sprekers die het Engels niet machtig zijn, van late drinks in een Ierse pub of op het strand, met de superjachten aan de horizon. Van vroege of veel te late discussies over campagnes die al dan niet verdiend gewonnen hebben, van mensen tegenkomen in de lobby van 't hotel en, iets later, opnieuw aan 't zwembad.
 
Van snel-snel ontbijten en het al veel te warm hebben om 8 uur 's ochtends. Van de restauranthouders die in alle vroegte hun terrassen opbouwen en de Amerikaanse toeristen die al die badge-dragende bleekbenige weirdo's maar...weird vinden. Het Cannes van babbelen en drinken en discussiëren, van ontdekken, alleen of samen met de collega's, van creatieve parels, van afschuwelijke campagnes, van elkaars ambities. Het Cannes van wenen bij emotionele seminaries, van kwaad zijn op debiele interviewers, van staande ovaties.
 
Dat Cannes miste ik. In 't echt en virtueel. Dat Cannes wil ik terug. Volgend jaar. Samen met u, face to face, aan de rosé, op een strand. Zullen we dat afspreken?

Lees hier Dag 1Dag 2Dag 3 en Dag 4.

Archief / CREATIONS