Fr
TERUG NAAR DE LIJST

Digitale reclame stelt pertinentie bereik in vraag, door Fred Bouchar (MM)

Zondag 2 September 2018


Digitale reclame stelt pertinentie bereik in vraag, door Fred Bouchar (MM)

 
“Ik vind die CIM-cijfers niet geloofwaardig. In het onderzoekspanel is de actieve bevolking ondervertegenwoordigd in Brussel (…). Er zou een derde minder zijn. Dat is niet geloofwaardig”, aldus Jean-Paul Philippot in L’Echo van 30 augustus. Hij heeft het natuurlijk over de nieuwe CIM RAM-studie. Enkele jaren geleden zou dit soort verklaringen tot een stortvloed aan reacties. Onze oudere lezers herinneren zich vast de homerische disputen tussen de Var, RMB en IP tijdens de begindagen van de Radiostudie bij het CIM. Vandaag bleef het muisstil: de uitspraak van de RTBF-baas wekte geen enkele reactie. Een teken des tijds?
 
Jean-Paul Philippot verwees natuurlijk naar de recent veranderde methodologie van de radiostudie, en niet naar het onderzoek op zich, noch naar het CIM als instituut. Iedereen is het erover eens dat de methodologische veranderingen niet neutraal zijn (kijk maar naar de analyses van Space hier en hier). En geen enkel zinnig persoon zou het bestaan van de tripartite in vraag durven stellen. Alhoewel.
 
In deze tijden van real time reclame, data driven campagnes, programmatic, enzovoort, kunnen we ons met betrekking tot de traditionele media afvragen of hun bereikmetingen en de bijhorende commercialisering van hun reclame, niet stilaan voorbijgestreefd geraken.
 
“Bereik is een begrip dat niet meer relevant is. Het dient nog slechts als een deel van de verzilvering”, stond in de interessante studie die BearingPoint uitvoerde op vraag van het Franse ministerie van Cultuur (‘Médias et publicité en ligne: Transfert de valeurs et nouvelles pratiques’). Een onderzoek dat niet alleen interessant maar ook enigszins beangstigend is, want het stelt dat de Franse pers sinds het begin van de jaren 2000 71% (!) van zijn reclame-inkomsten verloren zou zijn, waardoor het marktaandeel in de reclamebestedingen van 45% in 2000 zakte naar 15% vandaag.
 
BearingPoint stelt dat de internetreclame “de waardenpropositie” heeft doen evolueren ten koste van de historische spelers. Digitale reclame is een datamarkt geworden. Ze onderscheidt zich van de historische media door een ‘eindeloos’ en ‘moduleerbaar’ aanbod. Enerzijds kan een digitale inventaris, in tegenstelling tot de programmaroosters op radio en tv of de inhoud van een magazine of krant, altijd uitgebreid worden. Anderzijds kunnen audiovisuele en persregies enkel de hypothese van een bepaald bereik verkopen; digitale regies kunnen contact met het bereik garanderen, door de duur van een campagne aan te passen.
 
“Terwijl de historische spelers het gewend waren beperkte en tijdelijk bepaalde ruimten te commercialiseren (die op een bepaalde dag binnen een bepaalde redactionele context verspreid werden) op basis van een hypothetisch te bereiken publiek berekend aan de hand van panels, bieden de digitale producten een nieuw model”, aldus de auteurs van het rapport. “De marktwaarde hangt niet meer af van de plaatsing binnen een bepaalde context en naargelang een bepaald moment, maar wordt bepaald door het bereiken van een doelgroep, die gedefinieerd wordt door een stel gegevens.”
 
Samengevat, de manier waarop de reclame verkocht wordt, is niet meer gebaseerd op een basistarief, maar hanteert een variabel prijsbeleid naargelang de te bereiken doelgroep met als parameters het volume en de duur.