Fr

INTELLIGENCE

Seen from Space: Elk element telt om de CO²-uitstoot van een campagne te berekenen

Zondag 11 Mei 2025

Seen from Space: Elk element telt om de CO²-uitstoot van een campagne te berekenen

‘Référentiel pour l’évaluation de l’empreinte carbone de la diffusion des campagnes publicitaires en TV’, aldus de titel van de recente, goed gedocumenteerde publicatie die de Franse Alliance des Médias TV & Vidéo (ADMTV) onlangs de wereld in stuurde.

Bedoeling: een betrouwbare en volledige evaluatie mogelijk maken van de koolstofvoetafdruk van reclamecampagnes die worden uitgezonden op televisie en via BVOD (Broadcaster Video on Demand: de videoplatformen van omroepen, zoals RTL Play of VRT Max in België).
De auteurs benadrukken dat de koolstofvoetafdruk in zijn geheel moet worden bekeken, dus rekening houden met de volledige levenscyclus van de gebruikte devices én alle technische processen die aan de verspreiding van een reclamecampagne te pas komen.

De tool gaat niet alleen diep in de data en analyses, maar is tegelijk ook zeer praktisch. Zo wordt een ‘like-for-like’ vergelijking gemaakt (zelfde spotduur, zelfde aantal impressies) van de uitstoot in vier scenario’s: lineaire televisie, addressable tv, klassieke BVOD-aankoop en programmatic BVOD.

Voor elk scenario wordt de CO²-uitstoot berekend aan de hand van drie componenten: het energieverbruik van de devices waarop de campagne getoond wordt, het verbruik van de netwerken die de content transporteren en dat van de dataservers die de verspreiding aansturen.

In het eerste geval, lineaire televisie, is het energieverbruik van het scherm zelf verantwoordelijk voor het grootste deel van de CO²-uitstoot. In de andere drie gevallen is dat aandeel aanzienlijk kleiner, omdat daar een groter deel van de uitstoot voortkomt uit serververkeer, netwerkcommunicatie en de manier waarop advertenties worden geïntegreerd (zoals pre-roll, mid-roll of adresserbare TV).

Het programmatic model veroorzaakt de meeste serveractiviteit en dus ook de meeste CO²-uitstoot. De auteurs merken hierover op: “Bij programmatic heeft een identieke campagne een hogere impact vanwege de serveruitwisselingen die nodig zijn om de verschillende verkopers op te roepen.”

Het is een van de belangrijkste insights in de publicatie: de verspreiding van een reclamecampagne is het resultaat van een reeks technische processen, die elk hun eigen uitstoot genereren, waarbij elk device bovendien het resultaat is van een verschillende productiewijze, met een levenscyclus.

Zo kan een televisietoestel als bijzonder energie-intensief worden beschouwd: vanwege het grote scherm is het energieverbruik per seconde aanzienlijk hoger dan dat van andere toestellen. Maar dat hogere verbruik wordt gecompenseerd door een veel langere levensduur: gemiddeld 8 jaar, tegenover bijvoorbeeld 3 jaar voor een smartphone.

Dit globale perspectief maakt duidelijk dat een klassieke tv-campagne (iets) minder milieubelastend is dan andere verspreidingsvormen.

Naast de berekeningen en de grondige documentatie is het referentiekader van de ADMTV ook heel concreet: zo wordt bijvoorbeeld aangegeven dat de uitstoot van een tv-campagne (zoals hier gedefinieerd) gelijkstaat aan de fabricage van vijf wasmachines, terwijl die van een programmatic BVOD-campagne overeenkomt met die van 120 jeansbroeken. Concreet tot in het kleinste detail dus.

Archief / INTELLIGENCE