Fr

TECH

''The metaverse is death, long live the metaverse'', door Steven Verbruggen (AdSomeNoise)

Donderdag 13 April 2023

''The metaverse is death, long live the metaverse'', door Steven Verbruggen (AdSomeNoise)

“Ben je vandaag nog in de metaverse geweest?”, vraag ik Emma, mijn tienjarige dochter, terwijl ik de was aan het opplooien ben. “Dit is toch de metaverse”, antwoordt ze. Ik kijk op en zie haar verzonken in onze gezins-iMac, terwijl ze Roblox aan het spelen is. Als achtergrondmuziek een remix van Kate Bush’s Running Up That Hill, een nummer dat ik midden jaren ‘80 allicht voor het eerst gehoord heb. Een nummer dat Emma op min of meer dezelfde leeftijd als ik destijds voor het eerst te horen kreeg op TikTok, om iets later de bron van de revival te ontdekken in haar all time favorite serie ‘Stranger Things’ op Netflix. Zo favoriet dat we binnenkort naar Parijs gaan om de ‘Stranger Things’-expo te bezoeken. In het Frans. Een taal die ze net op school begint te ontdekken. Helemaal anders dan het Engels dat ze zichzelf ondertussen volledig zelfstandig heeft meester gemaakt (een totaal gebrek aan schermtijd heeft ook zijn voordelen).
 
Dat ‘Running Up That Hill’ gelijk staat met een gebeurtenis in de serie waarop de personages in een andere dimensie worden gezogen (The Upside Down!), zal ik maar beschouwen als een persoonlijk kippenvelmomentje dat ik aan me laat voorbijgaan. Soms is meta extra meta.
 
De metaverse dus. Het persoonlijk projectje van Mark Zuckerberg dat al miljoenen gekost heeft in resultaat en miljarden in waardering. Een jaar en een half geleden kocht ik op Black Friday twee Oculus-brillen voor een behoorlijk stevig bedrag. Mijn bedoeling was de mensen bij AdSomeNoise te inspireren en in aanraking te brengen met die zogenaamde “metaverse”. Na al die tijd ligt er nog één bril hermetisch ingepakt in zijn doos. Niemand van ons team heeft ooit maar enige vorm van interesse getoond in dat ding. Gewoon al de nieuwsgierigheid om het eens op je neus te zetten en te zien what’s the fuzz about, ontbreekt volledig. Nobody gives a rat ass. De andere bril slingert hier ergens thuis rond, aangeslagen door Emma, die dat best wel boeiend vond om die nieuwe wereld te ontdekken. Maar voor haar was dat ook niet nieuw. Hooguit een beetje anders. Met mensen interageren, in het Engels, in een realiteit die anders is dan de fysieke: dat is toch gewoon normaal.
 
Wat wij als de mogelijke next thing in digital experience bla bla buzzword buzzword zien, is voor Emma de normaalste zaak van de wereld. In Roblox moet ze typen, met die Occulus kan ze praten. In het Engels. Terwijl ze zelf ontdekt heeft dat als ze de touwtjes van de handhelds vasthoudt in plaats van de toestellen zelf, ze haar armen kan verlengen en sneller kan manoeuvreren. Haar broer Finn, die 2,5 jaar ouder is, interesseert het niet zo. Als hij TikTok beu is, en niet op Roblox kan gaan omdat zijn zus op de computer zit, waagt hij zich aan Fortnite op de Playstation, die andere virtuele omgeving. Ik zag net een herinnering op Facebook dat hij vijf jaar geleden zijn eerste solo Victory Royal behaalde.
 
Ondertussen keldert de beurskoers van Meta omdat die metaverse toch niet blijkt aan te slaan. Dat zal allemaal wel zijn, maar zolang mijn kinderen heel de dag hun pyjama kunnen aanhouden terwijl ze met hun vrienden, of zelfs de hele wereld spelen, zal hen dat allemaal worst wezen.
 
Over worsten gesproken: we moeten er ook niet flauw over doen. Terwijl mijn kinderen in de metaverse een nieuwe vorm van verbondenheid vinden, kunnen we ook niet blind zijn voor het feit dat iedere technologische sprong vooruit redelijk hard te linken valt aan toepassingen binnen euh, laat ons het adult entertainment noemen. Dat iemand als Zuckerberg synoniem staat voor een vleesgeworden frigiditeit is momenteel misschien wel de grootste rem op het succes van de metaverse.

Archief / TECH