Fr

PEOPLE

Zelfs Messi durft al eens jobhoppen, door Pieter Claeys (TBWA\Chiat\Day\New York)

Woensdag 15 September 2021

Zelfs Messi durft al eens jobhoppen, door Pieter Claeys (TBWA\Chiat\Day\New York)

Het blijft een vreemd zicht. Lionel Messi die met een ander truitje dan dat van Barcelona of Argentinië een veld oploopt. Ici c’est Paris. Lionel kijkt zich met het kinderlijke enthousiasme van een 16-jarige debutant de ogen uit in Frankrijk.
 
Lionel gaat de geneugten van het jobhoppen ontdekken.
 
Begrijp me niet verkeerd, ik heb immens veel bewondering voor mensen die jarenlang voor hetzelfde bedrijf werken. De mensen van wie hun naam onlosmakelijk verbonden is met de naam van het bedrijf. Zij die er successen hebben doorstaan, en mislukkingen. En dan weer successen. En dan weer mislukkingen. Het is het soort werknemers waar elke werkgever van houdt. En terecht. Als ik pleit voor jobhoppen, dan wil ik in geen geval afbreuk doen aan al deze loyale werknemers die het geraamte van een bedrijf vormen.
 
Maar er valt nu eenmaal ook iets te zeggen voor de werknemers aan de andere kant van het spectrum. De jobhoppers. Zij die komen, en ook weer gaan. En hopelijk iets achterlaten. Zij die geregeld opduiken in een persbericht op MM omdat ze weer eens van job veranderd zijn. “Ah zit jij nu daar? Ik dacht dat je daar nog zat.” De werknemerslijst van het gemiddelde Belgische reclamebureau verandert nu eenmaal sneller dan de bezetting van Fleetwood Mac.
 
Maar toch heeft jobhoppen een slechte connotatie. Het zou getuigen van weinig loyaliteit tegenover de werkgever en het zou slecht staan op je cv. Sta me toe om dat schrijnend onrecht aan te kaarten. Jobhoppers zijn loyaal. Jobhoppers zijn de werknemers die je als werkgever nodig hebt. Ik leg het even uit. Als mijn aandachtsspanne het volhoudt tegen het einde van deze column tenminste. Je weet nooit dat ik ergens onderweg van onderwerp verander.
 
Jobhoppers zijn goed in oplossingen bedenken, ze zijn zelfredzaam. Je moet het toch maar doen, telkens weer een nieuwe job aangaan. Een nieuw bedrijf leren begrijpen. Je ideeën durven voorleggen aan nieuwe collega’s. Een ander systeem om je timesheets in te voeren aanleren. Dat vraagt durf, empathie en aanpassingsvermogen. Laat dat nu net de talenten zijn die van pas komen als je op een nieuwe briefing voor een nieuwe klant moet werken. 
 
Elk bureau heeft een andere manier van denken en een manier van werken. Een geloof in het soort werk dat ze willen maken. “Zo hebben we het altijd al gedaan.” Niets verkeerd met visie, uiteraard. Het probleem is dat visie een strak keurslijf kan worden. Jobhoppers passen niet in keurslijven en gooien dat open. Ze strooien met revolutionaire ideeën die een glitch in het systeem veroorzaken. Anarchie! Chaos! Verwarring alom! Jobhoppers schoppen keet en da’s goed nieuws. Nieuwe ideeën worden nu eenmaal geboren waar chaos en structuur elkaar ontmoeten.
 
Jobhoppers zijn heel goed in het spotten van wat goed en slecht draait in je onderneming want ze hebben het een en ander gezien in verschillende bedrijven. Ze kunnen de processen binnen je bedrijf snel beoordelen op basis van eerdere ervaringen en kunnen al eens een oplossing aandragen. Elke jobhopper die je als werkgever binnenhaalt is een zegen voor het management binnen een bedrijf.
 
Ze zeggen wel eens dat we een collage zijn van alle mensen die we gekend hebben. Jobhoppers hebben met heel wat getalenteerde mensen gewerkt in de vele bureaus die ons land rijk is. Als je een jobhopper binnenhaalt, dan haal je eigenlijk alle mensen waarmee hij of zij gewerkt heeft binnen: Een werknemer met een gevarieerd en rijk pallet aan denkwijzen. Denk eraan als er nog eens iemand voor je zit die om de zoveel tijd van job veranderde. Jobhoppers zijn loyaal aan hun eigen kunde, en net daarom zijn ze loyaal aan elke werkgever waarvoor ze zullen werken.

Archief / PEOPLE