Fr

CREATIONS

Conf Call Confessions - Filmward: "Quarantaine kan best verrijckend zijn", door Sofie Verstreken (strategic director BBDO Belgium)

Woensdag 8 April 2020

Never waste a good crisis: File-uren inruilen voor projecten die al eeuwen op je bucket list prijken. In mijn geval, een interviewreeks met m'n marketing- en mediahelden.  

Quarantaine zal ook voor hen een moment van hoogtes en laagtes worden. Een onverwachte confrontatie met zichzelf en hun carrière. Eentje van stilstaan, terugblikken en vooruitkijken. Van 'Had ik maar...' tot 'Waarom niet eens...?'. En is dit dan niet het ideale moment om hun overpeinzingen eens open en bloot op tafel te gooien? Mits een veilige virtuele social distance?  

Een persoonlijke held die een Conf Call Confession aandurft, is Ward Verrijcken, filmreporter voor VRT en Vlaanderens sterkste personal brand.
Hoe gaat het, Filmward? Heb jij de afgelopen weken in quarantaine al mentale low points ervaren?
Nu de filmsector volledig stilvalt, ben ik soms bang dat ik de dingen op termijn wel wat saai zal vinden. Dat ik Netflix volledig zal hebben uitgekeken bijvoorbeeld. Gelukkig heb ik hen gisteren nog even aan de lijn gehad en verzekerden ze me dat dat niet gaat gebeuren (lacht).
En dat is bovendien een luxeprobleem. Ik vind van mezelf dat ik niet het recht heb om me echt zorgen maken of te klagen. Acteurs ontmoeten of niet, likes op je sociale media of niet, succes of niet. Niets is zo belangrijk dan gezond zijn. En ik ben dankbaar voor dat besef.

Wat denk je te zullen leren over jezelf in deze tijden van quarantaine?  
Ik denk dat ik nog meer de goede en mindere kanten van mezelf zal leren kennen. In ons gezin wordt er heel open gecommuniceerd en feedback gegeven. Door meer thuis te zijn, heb ik de tijd en ruimte om geduldiger naar die feedback te luisteren. En hem niet zomaar snel naast mij neer te leggen. Quarantaine helpt ons écht naar elkaar te luisteren en daarvan te leren. Mooi toch?  

Doet deze quarantaine je ook reflecteren over je carrière?
Ja, vast en zeker.  

Waar kijk je tevreden of trots op terug?  
Ik besef nu dat het kunnen strikken van de grootste namen in de filmwereld niet het belangrijkste is in mijn carrière is. Eerder de vriendschappen die je al die jaren over de hele wereld opbouwt.   Natuurlijk ben ik ook wel trots op al die filmhelden die ik heb mogen ontmoeten. Dat is een werk van jarenlang lobbyen en rondbellen geweest. En als het je dan uiteindelijk ook lukt om Oprah Winfrey, Steven Spielberg of JK Rowling voor een interview te strikken, dan is dat wel iets waar ik trots op durf te zijn.  

Hoe is je dat gelukt? Wat zijn jouw tips om datgene te bereiken waar je altijd van droomde?  
Wel dat heeft met drie dingen te maken. Eerst en vooral heel erg hard werken. Als student (Ward heeft Germaanse gestudeerd nvdr) was ik al professioneel bezig met het schrijven van filmrecensies. Het helpt natuurlijk wel als je afstudeert met een pak ervaring.  

Ten tweede heb ik veel geluk gehad. Om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn. Woestijnvisblad Bonanza, waar ik aan het begin van mijn carrière werkte, ging al snel op de fles. Ik dacht dat mijn carrière voorbij was. Maar net op dat ogenblik weigerde Nic Balthazar de filmrubriek voor de Rode Loper, het media-actualiteitsprogramma van VRT. Dat ik jong was en het wel goed kon uitleggen volstond. Zo erg zaten ze daar in tijdsnood.  

Tenslotte ben ik geïnspireerd geweest door de juiste mensen. En dan specifiek door m'n vader, die ik vandaag extra graag wil vermelden (Ward moest vorige week afscheid nemen van zijn vader, die na een lange strijd tegen kanker overleed nvdr). Dat ik al van jongs af aan wist dat ik filmjournalist wilde worden, heb ik aan hem te danken. Hij had een regieopleiding gedaan, raadde me de juiste films aan en was constant in de weer met pelliculetapes en home video's. Ik vond dat toen al enorm intrigerend om hem bezig te zien. Ik heb dus de liefde voor de cinema van hem geërfd.  

Zijn er ook dieptepunten in je carrière waar je nu aan terugdenkt?  
Ik ben op bepaalde momenten te diep gegaan. Compleet overweldigd door te lang zeven dagen op zeven te werken. Ik begon te merken dat ik zelfs niet meer met volle goesting naar een interview met Meryl Streep vertrok. Dan voel je dat je de werkvreugde aan het verliezen bent. Gelukkig ben ik daar wel altijd terug bovenop geraakt.  

Zijn er momenten waarop je jezelf zo onzeker voelde over je werk, dat je liefst in quarantaine zou willen verdwijnen?  
Ik heb gelukkig geen grote of dramatische blunders begaan. Maar er zijn natuurlijk wel interviews geweest die minder goed waren. Zo herinner ik me een interview met Charlize Theron. Zij is altijd een heel enthousiaste actrice, maar leek nu niet geïnteresseerd in mijn vragen. Als de klik in zo'n interview niet goed voelt, is dat voor mij een persoonlijke teleurstelling. Ik ben op dat moment heel hard en streng voor mezelf. Dan kan ik echt half-hyperventilerend buitenkomen en wil ik meteen mijn man bellen om te vertellen wat er gebeurd is. Om me vervolgens een paar uur in zelfmedelijden te wentelen. Intussen weet ik dat dat gevoel meestal voornamelijk in mijn eigen hoofd zit. En dan achteraf in de montage blijkt dat het toch best goed was. Of toch zeker goed genoeg.  

Met de jaren heb ik geleerd dat ik dan best gewoon rustig blijf, een gin-tonic drink en besef dat de wereld niet zal vergaan. De verantwoordelijkheid die ik draag in mijn job als filmjournalist is bijlange niet zo groot als die van dokters, verplegers en rekkenvullers vandaag. Alles even in perspectief plaatsen.  

Krijg jij - net als vele mensen in de creatieve sector die nu thuis in quarantaine zitten - van die spontane ideeën? Nieuwe projecten die je vol energie wil opstarten?  
Vorige week wel ja. Ik krijg veel vragen van mensen over welke series of films ze best konden bekijken. En dus kreeg ik al snel het idee om een dagelijkse rubriek op te starten op mijn eigen sociale media. Netflix Film Festival heb ik het genoemd. Elke dag duik ik in mijn archieven en bespreek ik één van de grote filmnamen: Spielberg, Freeman, Dicaprio,... noem maar op. Blij dat ik mensen kan behoeden de foute dingen te bekijken. Ik ga daar dan weer heel ver in natuurlijk. Ik heb een detailplanning gemaakt en elke dag stipt om 9u wil ik die post online.  

Wat is het eerste dat je gaat doen wanneer je terug 'vrij bent'?  
Allereerst ga ik de mensen opzoeken die belangrijk voor me zijn, en die eens goed vastpakken. Op dit moment bel ik heel veel met hen. Ik ben nogal een babbelaar en ik mis de gesprekken op de redactie.  

Ik ga wandelen in de natuurparken buiten Leuven, die nu te ver zijn om te bezoeken. Want wandelen brengt rust in m'n hoofd, dat anders altijd hard gaat. En ik ga vermoedelijk ook spectaculaire seks hebben.  

Als je op dit moment met eender wie een video call zou mogen opzetten, met wie zou dat dan zijn?  
Ik denk dat ik iemand zou willen spreken die net als ik de wereld wil redden. Want die wereld is zich nu aan het resetten. Het lijkt wel of moeder natuur op dit ogenblik echt bestaat en een boodschap meegeeft.  

Is het te voor de hand liggend om daar met Greta Thunberg over te willen praten? Of Leonardo Dicaprio? Dat zijn mensen die heel veel kritiek en gebash over zich heen krijgen, maar nu ergens wel gelijk krijgen. In elk geval hoop ik dat er iets verandert door deze crisis. Dat we er met z'n allen iets gaan uit leren. Dat we bijvoorbeeld allemaal minder stressvol gaan leven en genieten van de kleine dingen.  

Filmward is in lockdowntijden in plaats van woensdagavond op zaterdagochtend te horen op radio 1, met streaming-tips voor elk quarantaineweekend! Volg hem ook zeker op Instagram (@filmward) of Facebook (FilmWard).

Archief / CREATIONS