Fr

MEDIA TALKS

Voorwerp van verlangen, door Laurent Raphaël (hoofdredacteur Focus Vif)

Zaterdag 21 Maart 2020

Voorwerp van verlangen, door Laurent Raphaël (hoofdredacteur Focus Vif)

Voor wie er nog aan twijfelt, de coronacrisis herinnert aan de belangrijke rol van de ‘klassieke’ media, en meer bepaald die van de magazines, bakens in de storm.

Naar verluidt waren ze versleten, afgeleefd en achtergelaten door de digitale stroom die bladen has been maakte. Nu blijken ze een kostbaar kanaal om je te informeren zonder dat je visie aangetast wordt door fake news, om inzicht te geven in beslissingen die onze levenswijze diepgaand beïnvloeden, om gebeurtenissen die zonder enige twijfel historisch zijn te kaderen. Bovendien zorgen ze voor de nodige zuurstof, helpen ze de zinnen te verzetten en opnieuw verbinding te maken met je emoties.

Een magazine is immers geconcentreerde kennis, een synthese van feiten en opinies. Tegelijk is het ook een ongelooflijk instrument van verlangen. Om te beginnen vanwege zijn tastbare vorm die op zijn eentje vier van de vijf zintuigen aanspreekt. Wie herinnert zich niet de textuur van het papier, de geur van inkt, het sensuele design van een lay-out en zelfs het gefluister van de pagina’s als je ze omdraait of kreukelt? Geen enkele app kan dit boeket van sensaties reproduceren.

Een vormelijk verzorgd en inhoudelijk rijk magazine is een beetje de langspeelplaat van de informatie. Er werd gedacht dat vinyl overbodig was en vervangen kon worden door gecomprimeerde muziek die aan de lopende band via reusachtige jukeboxen gespeeld werd. Handig is dat wel, maar toch begrepen velen meteen dat er aldus iets verloren ging: de charme van de hoezen, de korrel van het analoge geluid, het genoegen om de platen te rangschikken, vast te pakken. Er zat wel een fetisjistisch kantje aan, iets sacraals, wat eigen is aan de menselijke aard en wat enkel belichaamd kan worden door een voorwerp. Een plaat, een blad.

Los van deze vormelijke aspecten is een weekblad ook de kelk die andermans verlangens opvangt. Dat geldt al helemaal in de cultuursector die per definitie emoties oproept en aanlevert. Een lezer heeft een sterke, krachtige en intieme band met de romans, films of muziek die hem mettertijd zijn bijgebleven. Het gaat om ontmoetingen die een leven veranderen, roepingen doen ontstaan, wonden helen, redden van de wanhoop of gewoon de ondraaglijke lichtheid van het bestaan verteerbaar maken. De tussenpersoon, de gids, de verlichte verkenner zijn van zoveel sublimerende momenten, is zowel een eer als een verantwoordelijkheid. Zij drijven de energie en de competentie van gedreven journalisten. Een extra portie ziel die nog onmisbaarder is in deze gecompliceerde tijden waarin iedereen nood heeft aan troost, een geheime tuin en zingeving aan dit leven onder een stolp.