Fr

TRAINING&BOOKS

There is no such thing as work life balance, door Petra De Roos (managing director, LDV United)

Vrijdag 14 Februari 2020

There is no such thing as work life balance, door Petra De Roos (managing director, LDV United)

Mijn rechtvaardigheidsgevoel is altijd nogal groot geweest, dat is een erfenis die ik van mijn verwekkers heb meegekregen en die ik koester. Maar ook de gedreven manier om, af en toe op het millitante af, op te komen tegen onrecht, zit in mijn genen.

Mijn nieuwe queeste: een strijd tegen work-life balance.

Het is geen eerlijk debat. Of beter gezegd: het is geen goed gekozen woord. “werk” en “leven” worden naast elkaar gezet alsof ze de twee protagonisten in een ultiem duel zijn. De strijd die gestreden moet worden om het probleem van deze tijd op te lossen. Wel, ik ben ervan overtuigd dat we het foute debat voeren. Werk & leven worden als rivalen opgevoerd, terwijl ze dat helemaal niet zijn.

“Petra, loop je nu niet te hard van stapel, “ hoor ik je denken. “Noem het dan work-in-life balance of work-private balance.” Ik ben er geen fan van. Woorden zijn onze cultuur; woorden bepalen het sentiment dat we hebben bij dingen; woorden bepalen perceptie en we weten allemaal dat vandaag meer dan ooit perceptie realiteit lijkt te worden. We stigmatiseren ons werk en werk verdient hier een grondwettelijk recht op verdediging.

Het zal in de toekomst anders moeten, ongetwijfeld, alles is de afgelopen decennia anders geworden qua werk. We kruipen niet meer onder weefgetouwen in levensbedreigende omstandigheden, hebben vaker grotere vrijheden om zelf ons werk te plannen, maar moeten ook leren met die vrijheid om te gaan. En dat is niet altijd makkelijk. Niet voor de werkgevers, niet voor de werknemers. Maar hoe we nu omgaan met werk, bepaalt mee hoe onze kinderen ernaar kijken. Natuurlijk is niet elke dag alles rozengeur en manenschijn, maar dat is school ook niet en het huishouden ook niet en (al zou je het in dit Instagram-tijdperk niet altijd geloven) zelfs een vakantie is niet elke dag zo idyllisch als we zouden willen doen geloven. Maar zolang we bijvoorbeeld blijven spreken over een zuurverdiend pensioen (daar zijn we weer met ons stigmatiseren van werk) zal de periode ervoor wel niet echt top geweest zijn.

Ik zie nochtans andere dingen. Mensen die na een verlies vertellen dat ze blij zijn dat ze weer naar het werk gaan; de draad oppikken om hun leven verder te zetten en zinvol hun dag te vullen. Een collega die op de laatste dag voor haar zwangershapsverlof (een baby, toch iets om naar uit te kijken), haar interne mail afsluit met “ik ga jullie 3 maanden missen.” Ik geloof dat er meer vreugde in werk zit dan we soms willen doen geloven in onze woorden. Ik geloof dat er minder strijd nodig is.

Ik wil jullie zeker niet achterlaten met enkel een probleemstelling. Die verwekkers van me (het was een straf koppel) hebben me nog iets meegegeven: de raad om altijd te proberen een oplossing aan te dragen als je iets aanklaagt. En dus heb ik een voorstel. Ik zou het begrip “life balance” willen introduceren.

Life balance. Omdat ons leven vanalles kan zijn en continu evolueert. Leren, feesten, eten, vakantie, kinderen, lieven & ook werk. Alles waar we lief, leed en alles errond en ertussen voelen en delen. Life balance is geen constante, want ons leven is dat niet en, om het er dan toch even terug over te hebben, ons werk dus idealiter ook niet. Laat dat de nieuwe focus zijn. Met zorg omgaan met de fase in het leven waar mensen zich in bevinden en hoe we daar best hun life-balance rond bouwen. Want een young-life balance ziet er helemaal anders uit als een mid-life-balance. Gelukkig maar!

Archief / TRAINING&BOOKS