Fr

MEDIA

Marc Vossen: born to be alive & forever young on my radio

Vrijdag 16 September 2016

Marc Vossen: born to be alive & forever young on my radio

Zelden verliep een fotosessie zo vrolijk en ontspannen als de middag van ons interview met Marc Vossen. De goedlachse General Manager van de groep Nostalgie, NRJ en Chérie FM neemt zichzelf dan ook niet al te ernstig en ondanks zijn lange carrière heeft hij nog steeds een jongensachtige charme die onze fotograaf – begiftigd met dezelfde troef – perfect wist te vangen. Drie uur lang luisterden we geboeid naar de verhalen, ervaringen en beschouwingen van deze bezielende radioman in hart en nieren.

Die dag in augustus duurt het nochtans eventjes voor we aan ons zorgvuldig voorbereide vragenlijstje kunnen beginnen. Voor we ons installeren aan het kleine ronde tafeltje in zijn lichte kantoor, neemt Vossen - die nog langer lijkt dan we ons herinneren - ons trots op sleeptouw voor een gedetailleerde rondleiding doorheen het pas verbouwde gebouw aan de Leuvensesteenweg. We zien alleen maar blije gezichten. “Het is enorm belangrijk voor me dat mijn mensen zich goed voelen in wat ze doen”, laat hij zich ontvallen. Die bekommernis om het welzijn en de ontplooiing van zijn al dan niet ondergeschikte medemens zal als een rode draad doorheen ons gesprek lopen.

Radio-activity

 “Toeval bestaat niet”, steekt hij van wal, bij wijze van antwoord op de vraag hoe hij bij de radio terechtkwam. “Ik ben altijd gefascineerd geweest door radio. Toen ik acht jaar was, kondigde ik al platen aan voor een denkbeeldig publiek. Ik weet niet waar die voorliefde vandaan kwam. Misschien had ze te maken met het feit dat mijn vader oude radiotoestellen repareerde?” In feite wilde hij acteur worden, maar dat zagen zijn ouders niet zitten. Hij moest en zou eerst een ‘klassiek’ diploma halen. “Ik wilde een richting zonder talen, wiskunde en wetenschappen”, bekent Vossen. “Dus besloot ik dat ik rechten zou gaan studeren.” Hij studeerde af aan de UCL in Louvain-la-Neuve, aan het einde van de jaren zeventig, tijdens de periode dat ook de vrije radio’s ontstonden. Ook de studentenstad had haar eigen exemplaar. “Ik ben er op een dag binnengestapt en nooit meer weggegaan. Met als gevolg dat ik elk jaar tweede zit had. Maar ik was er wel iedere keer door: die studies hebben mijn geest gevormd en rigueur bijgebracht.”

In afwachting van zijn legerdienst (ja, dat moest toen nog) ging hij als verkoper aan de slag bij AMP. “Ik sleet encyclopedieën, van deur tot deur. Een echt succes was het niet: ik denk dat ik er in het half jaar dat ik er gebleven ben zes verkocht heb. Maar ik heb in die tijd wel geleerd dat je moet geloven in wat je aan de man wil brengen. En het heeft me ook een zekere nederigheid bijgebracht.”

Ondertussen bleef hij actief in de ether. Van 1978 tot 1983 was hij presentator op Radio Contact. Daarna werkte hij gedurende een paar maanden als jurist op het ministerie van financiën. “Vreselijk vond ik het daar”, herinnert Vossen zich. “Gelukkig pikte de radio me snel weer op, nadat ik me kandidaat gesteld had voor een casting van de Franse zender RMC. Ik werd geselecteerd en daarna was ik vertrokken.” Na zijn Franse avontuur dat hem heel wat vakkennis bijbracht, ging Vossen als journalist aan de slag op Radio Contact en Cristal News, een initiatief van radiopioniers en medeoprichters Catherine Servaes, Francis Lemaire, Pierre Houtmans en Freddy Neyts. In 1985 werd hij vervolgens antennedirecteur van FM Le Soir, om twee jaar later als programmadirecteur over te stappen naar SIS, dat werd overgenomen door het Franse Pro Public, waaruit Nostalgie en Chérie FM zouden ontstaan. Daar deed hij zijn ding tot in 1991.

En toen volgde de switch naar de RTBF. “Ik was 35 en volgens de mensen rondom mij had ik geen echt beroep. Daarom koos ik ervoor om over te stappen naar de openbare omroep. Ik was ervan overtuigd dat mijn activiteiten dan ernstiger zouden worden genomen.” Vossen ging de ondertussen verdwenen zender Radio Bruxelles Capitale leiden. “Het was Cathérine Servaes – zij alweer - die mijn naam doorgegeven had aan de oprichters. In elk mensenleven zijn er een paar personen die een sleutelrol spelen en je vooruithelpen. Zij was zo iemand voor mij. Ondertussen zijn we vrienden geworden.”

De fun, de hits

Negen jaar zou Vossen aan de Reyerslaan blijven en daarna was het hoog tijd voor iets anders. En omdat toeval zoals we al zagen niet bestaat, nam net op dat moment een headhunter contact met hem op voor de functie van algemeen directeur bij… Nostalgie. “De eerste zes maanden na mijn terugkeer heb ik afgezien”, bekent Vossen. “Het ging op dat moment niet goed met het bedrijf en met het station evenmin. Ik denk dat we een marktaandeel van amper 6% hadden. Regelmatig vroeg ik me af waaraan ik in hemelsnaam begonnen was en ik heb tijdens die periode vaak met mijn handen in mijn haar gezeten.” De twijfel duurde tot hij twee gouden tips kreeg van twee doorgewinterde business angels uit zijn omgeving, Pierre Rion en Alain Marsily. “Lees ‘The Law of Success’ van Napoleon Hill en volg je intuïtie”, raadden ze me aan. Ik heb het boek dat nota bene al dateert uit 1938 met veel belangstelling gelezen en doorgrond. Vervolgens heb ik mijn vertrouwen geschonken aan de mensen met wie ik werkte en zijn we uit het dal geklommen.”

In 2010 fuseerde Nostalgie met NRJ en werd Vossen afgevaardigd bestuurder van de structuur die aldus ontstond. In 2014 kwamen daar nog de webradio Chérie FM bij, en de webtv NRJ Hits TV, de twee jongste creaties van de groep. “Ik heb alle disciplines op de radio doorlopen”, blikt Vossen terug. “En als ik erover nadenk, zie ik dat ik enkel kon aarden als ik de mogelijkheid kreeg om een beslissende rol te spelen, om mijn stempel te drukken. Ik heb duidelijk de behoefte om verantwoordelijkheid te dragen. Het is essentieel voor me dat ik anderen kan inspireren om hun dromen waar te maken, om te groeien. En tegelijk wil ik me amuseren. Dat is precies wat we hier vandaag proberen te doen, bij Nostalgie, NRJ en Chérie FM. De menselijke kant is enorm belangrijk. Het is een van de troeven van de groep, het is wat ons onderscheidt ook. En ook al is het een bedrijf, toch voelt het als een grote familie.”

Maar net zoals in elke familie worden de opgroeiende kinderen groot en breekt op een dag het moment aan dat ze hun vleugels willen uitslaan. “Dat leidt soms tot gevoelige situaties, zoals onlangs, toen onze twee programmadirecteurs, Stéphane Gilbert en Joël Habay bijna gelijktijdig lieten weten dat ze erover dachten om op te stappen. Ze zijn zeer open geweest over hun beslissing om te vertrekken (respectievelijk naar RTL Belgium en de RTBF, meer bepaald Pure FM), wat ik enorm waardeer, maar met hen verdween 25% van het directiecomité. Dat had verkeerd kunnen uitdraaien.” Vossen bleef echter kalm, praatte met zijn team en besloot van de gelegenheid gebruik te maken om de hele structuur van de groep te herzien. “We hebben de functie van programmadirecteur getransformeerd tot die van brand manager, om aldus beter in te spelen op de noden van onze zenders als merken in het veranderende radiolandschap. Tegelijk hebben we onze organisatie aangepast en een zeer transversale structuur gecreëerd”, besluit hij.

Dreams are my reality

Marc Vossen is niet alleen begaan met het lot van zijn eigen werknemers, hij is ook een veelgevraagd en begenadigd spreker voor diverse externe verenigingen. Zo geeft hij in samenwerking met het platform es-sense seminaries over impactvolle communicatie en de kunst om een publiek te bespelen. Daarnaast zet hij zich ook in voor organisaties die jonge starters helpen en begeleiden. “4% van de Belgen droomt ervan om ondernemer te worden”, zegt hij. “In de Verenigde Staten is dat 52%. Hoe komt dat? En vooral, wat kun je daaraan doen? Er zitten maar twee stappen tussen droom en werkelijkheid: vertrouwen en engagement. Nochtans durven veel mensen geen poging wagen om hun dromen te verwezenlijken, gewoon omdat ze bang zijn om te mislukken. Dat beschouwen ze als een schande. Terwijl het tegendeel waar is: wie niet waagt, niet wint.”

Persoonlijke ontwikkeling is dan ook een onderwerp dat hem na aan het hart ligt: “Zelfontplooiing is een kostbare en edele doelstelling. Daarom werk ik bijvoorbeeld ook mee aan een evenement dat ‘Les Clés du Succès’ heet en dat de eerste sleutels aanreikt om je dromen en plannen werkelijkheid te laten worden. Ik heb altijd geprobeerd mijn dromen waar te maken en dat is me gelukt ook. Daarom heb ik zin om ieders positieve energie te boosten en zelfs de meest hoog gegrepen dromen aan te moedigen. Dat wil ik doen door mijn ervaringen te delen: vraag je af waarvoor je ’s morgens je bed uitkomt en ga er dan voor.”

Diezelfde motivatie ligt aan de basis van de vierde editie van NRJ Start-up, een initiatief dat de ondernemer met het meeste lef van het jaar bekroont. Bedoeling is dat de ingediende ideeën het dagelijks leven van de mensen verbeteren. “Ook dat is waar het om draait als je radio maakt en instaat voor een medium: natuurlijk moet je entertainment bieden, maar maatschappelijke relevantie voor de luisteraars is even belangrijk. En dat mag – moet zelfs – op een positieve manier”, zegt hij met klem. Boos is hij op alle media die bijdragen aan de dramatisering van de crisis en het maatschappelijk leven. “Ik doe een oproep aan alle media om zich bewust te worden van de manier waarop ze de geesten van de mensen aantasten”, legt hij verder uit, goed op dreef. “Je moet eens kijken hoeveel negatieve woorden er in de media staan. Daar moeten we iets aan doen. Eén van de oplossingen voor de huidige problemen, begint bij de houding van de media. Ze moeten zich inzetten om mensen te stimuleren in hun zoektocht naar oplossingen. Want die zijn er, hoe klein ook. Je moet er alleen naar zoeken. Je laten inspireren en dan in actie schieten.”

Sweet Caroline

Het brengt ons gesprek op de dingen die hem zelf inspireren op en buiten zijn werk. Hij moet even nadenken en glimlacht dan: “Ik heb goed gekeken naar de manier waarop Pierre Bellanger Skyrock grootgemaakt heeft. Hij heeft een belangrijke rol gespeeld in de evolutie van de radio als medium en er ook zeer interessante dingen over gezegd en geschreven. Verder koester ik veel bewondering voor de eigenzinnigheid van de Amerikaanse DJ Alan Freed aka Moondog.” De naam doet geen belletje rinkelen, dus vertelt Vossen voort: “Hij was het die in de jaren vijftig de naam ‘rock’n’roll’ uitvond. Freed durfde het aan om blanke en zwarte muziek met elkaar te vermengen en dat maakte nogal wat passies bij voor- en tegenstanders los. Dat was niet niks in het puriteinse Amerika van toen: hij wilde iets anders doen dan wat de conventionele regels voorschreven. Later in zijn leven belandde hij helaas in de gevangenis na het payola-schandaal en hij stierf zonder een cent, maar wat een man!”. Van de Franse acteur en presentator Max Meynier (jawel, die met zijn enorme snor) leerde Vossen dan weer het belang van de gemeenschap die een radio kan doen ontstaan. “Eind jaren zeventig presenteerde Meynier ‘Les Routiers sont sympas’ op RTL. Het was een interactief programma avant-la-lettre, waarbij de luisteraars elkaar hielpen met van alles en nog wat. Dat had een ongelooflijke ziel, een unieke combinatie tussen muziek en woord.” Ook Pierre Bellemare, de opmerkelijke verhalenverteller die er op Europe 1 jarenlang op onnavolgbare wijze in slaagde de luisteraars aan zijn lippen te laten hangen, diende onze gast tot voorbeeld. “En natuurlijk koesterde ik een grenzeloze bewondering voor de presentatoren van Radio Caroline. Wist je dat de oprichter, Ronan O’Rahilly, dat radiostation in het leven riep omdat het de enige manier was om het nummer ‘Yeh Yeh’ van Georgie Fame te kunnen draaien? Vanop een boot in de internationale wateren. Daarom heet de oudste van mijn dochters Caroline. Ik droomde ervan een piraat te zijn.”

Naar zijn muzikale helden hadden we beter niet gevraagd: “Het is onmogelijk die allemaal op te sommen”, antwoordt hij. “Ik houd enorm veel van stemmen. Van Barry White tot Freddy Mercury. Van Gene Kelly tot Barbra Streisand. Van Whitney Houston tot Adèle. Van Karen Carpenter tot Gladys Knight. En, jawel, van Céline Dion tot Seal…. Als ze dan nog samen zingen, krijg ik overal kippenvel. Weet je, ik deel mijn ontroering graag met mijn vrienden en familie. Net zoals mijn ideeën. Ik speel graag met de gedachte om de wereld te veranderen. Zowel met woorden als met daden. De wereld veranderen te beginnen met een persoon tegelijk. Dat vind ik wel een goed devies.” 

Archief / MEDIA